حسن کاظم زاده 5 نکته قبل از معاملات
1) گزارش های فصل تابستان شرکت ها در حال انتشار است. در بین شرکت های بزرگ پالایشی ها گزارش شش ماهه مطلوبی را گزارش کردند و علاوه بر آن انتظار می رود اوره ای ها گزارش مطلوبی منتشر کنند. در بقیه بزرگ ها خصوصا کامودیتی ها انتظار بالایی نمی روند. بانک های کوچک، بیمه ها، سیمانی ها، دارویی ها، تولیدکننده کیک و بیسکوییت، برخی غذایی ها، زراعی ها و بسیاری شرکت های کوچک و متوسط دیگر .
واقعا گزارش های خوبی را تا الان منتشر کرده اند. احتمالا این گزارش ها کمی منابع پولی داخل خود بازار را تکان دهد. اما واقعیت این است که اصلا بازار در سطح خرد مشکلی ندارد و اتفاقا خیلی از سهم ها در قیمت های بسیار جذابی هم قرار دارند. مشکل در کلان بازار است، در سیاست های کنترلی دولت، در سیاست های بودجه ای، در حاتم بخشی ارز شرکت های صادراتی در سامانه نیما و در سیاست های پولی بانک مرکزی که منجر به افزایش نرخ بهره شده است.
همین که بازار اینقدر منتظر گزارش های گذشته نگر می ماند خود بیان گر ضعف شدید تقاضاست. لذا اگر قصد خرید در هفته ی پیش رو را داشتیم به این موضوع توجه کنیم.
2) محدودیت های صادراتی روی بسیاری از کالاها برداشته شد. شاید باور نکنید ولی زمانی که قیمت های جهانی در اوج بود و شرایط مناسبی برای صادرات ایجاد شده بود، بر روی صادرات کالا توسط تجار محدودیت گذاشته شد. همین تصمیم باعث شد که صادرات کالا توسط تجار خرد انجام نپذیرد.
حالا که دنیا در رکود فرو رفته و وضعیت رکودی بر بازار داخل نیز حاکم شده و فرصت از دست رفته، محدودیت ها را بر می دارند. البته خبر، خبر خوبی است و پتانسیل رشد درآمد در شرکت ها ایجاد می کند ولی 100 افسوس.
3) چند وقت پیش نرخ بهره ی اوراق بورسی حدود 22 درصد بود. همان حدود یک ماه و نیم پیش بر مشکل رقابت بانک ها در جذب سپرده اشاره شد، بانک های ناترازی که به هر شکل ممکن به دنبال منابع هستند. کار به جایی رسید که این بانک ها پیشنهاد سپرده 23 و 24 درصدی برای پول های درشت دادند.
حالا در اثر همین رقابت نرخ بهره ی اوراق هم افزایشی شده و به 24 درصد رسیده است. اگر همین روند ادامه پیدا کند و کماکان شاهد رقابت بانک های مشکل دار در جذب سپرده باشیم و سیاست های بانک مرکزی ادامه پیدا کند، دور نیست نرخ بهره اوراق به 26 درصد برسد.
4) بازار سهام در کف قیمتی خودش است. حتی با سختگیرانه ترین مفروضات در درآمد و سود آتی شرکت ها و با بالاترین بازده های مورد انتظار، قیمت سهم به گونه ای است که امکان افت سنگین را نمی دهد. اگر ریسک سیستماتیک عجیب و غریب مثل جنگ پیش نیاید بالاخره این قیمت های ارزنده بازده خوبی خواهند داد. توجه به یک نکته ضروری است. سود های مورد محاسبه برای خیلی از شرکت در بدترین مفروضات قرار دارد و با این مفروضات است که میانگین پی به ای آینده نگر بازار به حدود 5 واحد رسیده است که به نوعی از کف های تاریخی به حساب می آید.
5) اقتصاد جهانی عجیب و غریب شده. سال های طولانی پول آسان توسط بانک های مرکزی چاپ شده است، حالا بعد از کووید و تورم جهانی، همه افتادن به سیاست انقباضی تا تورم را کنترل کنند. اما واقعیت این است که ناترازی در سطح کلان بازارهای به این راحتی قابل برطرف شدن نیست.
امریکا به دلیل اقتصاد به نسبت ایمن تر با شدت کار خودش را می کند و همین باعث شده هر روز دلار قوی تر شود. اما اقتصادهای دیگر این ایمنی را ندارند و بالاخره یک جای کارشان می لنگد.
در اروپا گند اوراق در می آید، در ژاپن بدهی بالای دولت نسبت به جی دی پی، در چین بخش مسکن که هنوز کسی نمی داند چقدر حباب داشته و چقدرش تخلیه شده. خلاصه کلام اینکه یواش یواش صحبت ها در مورد قبول تورم بالا برای مدتی طولانی تر در حال افزایش است.
شاید اهداف تورمی تغییر پیدا کند، چون اگر این اتفاق نیافته رسما دولت ها در بازپرداخت بدهی به مشکل می خورند
